Gençken bir dönem kendime çeki düzen vereyim diye Freddy'nin kâbuslarını izliyordum. Böylece ertesi gün daha az serserilik yaparım falan gibi düşünüyordum herhalde. Oysa şimdiki katiller pek sevimli, dexter ile doğru yolu bulmak zor.Ancak bir çocukluk anım var ki, o günlerde bulduğum bir yöntem sayesinde süper namaz suresi ezberlemiştim. Tabi rahmetli babamın da katkılarıyla...
Küçüktüm. Babam akrabaları kollamayı severdi. Kendisi mert ve sert bir adam olduğu için ben gibi ot'dan çöpten korkmazdı...
Sahur'da uzak bir akrabamız olan dul bir kadına yemek gönderirdi benimle. Kadıncağız da hayır dua ederdi sağolsun. Ancak bir sorun vardı ki kadının evine giden yolun yaklaşık 3-500mt.si zifiri karanlık bir sokaktı. Sokakta 2 ışık vardı. Biri kadının evindeki minik elfeneri lambası kadar bir lamba. Diğeri de sokağın başındaki direkteki 60 mumluk ampul...
Direğin oraya gelince kadının evini gözüme kestirir ve arkamdan cin kovalarmışçasına bi solukta gider kapısını tıklatırdım. Dönüşte de bir topukta direğe kadar koşardım. Zaten o anda biri karşıma çıksa altıma edeceğim kesindi. Hele Ay aydınlık olmayan zamanlarda; katlanılmaz olurdu bu gidiş gelişler ama korkuyorum diyemezdim rahmetliye. Yoksa korkunun ne olduğunu öğretirdi eminim:)
Neyse gel zaman git zaman hoca'nın verdiği ezberleri okumaya başladım. Baktım bayağı da iyi ezberliyorum şey... korkusuyla. O yıl ki Ramazan benim açımdan oldukça verimli geçti. O korkuyla hem dul bir kadına yemek götürdüm günaşırı veya 3 günde 1. Hem de bir daha unutmamak üzere namaz surelerini ezberledim...
Meraklısına tavsiye ederim:)
